Lady Luck was on vacation

Haidelihoo,

Terwijl al zovele blogs dood zijn (mss door de hitte? 't is hier naar 't schijnt een 'nieuw record' (wanneer niet tegenwoordig...) 40.9 graden celsius-_-'), doet deze nog (even) voort.

Meerbepaald neem ik mijn teergeliefde lezertjes mee naar Hokkaidou, waar we de voorbije week vertoefd hebben. Grofweg gezien hebben we 2 plaatsen aangedaan. 知床 (shiretoko) dat sinds 2005 werelderfgoed is ov zijn (uitzonderlijke) nog ongerepte fauna en flora en 旭川 (Asahikawa) en omstreken, meerbepaald 富良野 (Furano) en omstreken.



Waar ik in mijn titel al op alludeerde, was dit niet bepaald de reis waarop we veel geluk hadden. Het tegendeel-_-. Het was (natuurlijk?) ook gedeeltelijk onze fout om Hokkaidou zo... te onderschatten (mss past het beter van te zeggen dat we het openbaar vervoer van Hokkaidou overschat hebben). Algemeen gezien, kan je wel stellen dat Hokkaidou 'het veld van Japan' is. Moest je van bovenaf op Hokkaidou zien (buiten dan de grotere steden zoals Asahikawa en Sapporo) zie je een groen-geel lappendeken. That's it. Hoe verplaatst men zich op dat eiland: met de auto. En de trein en bus dan? Aha, da's voor onozele toeristen (...) en mensen die nog niet met de auto kunnen rijden (...). Wanneer komt daar een bus of trein? Trein: gemiddeld 1 per uur. Bus: gemiddeld 1 per 2u.
Zodoende, komen wij aan op een midget-luchthaven ergens in de middle of nowhere en proberen wij een bus te zoeken richtig Shiretoko. Uur van aankomst op luchthaven: 8.30. Eerste bus: 10u.
Met die eerste bus bollen we dan voor een prijs waarmee je in Tokyo 14 keer met de bus kan rijden, richting werelderfgoed. Eens daar aangekomen moeten we ons HAASTEN om de boot te pakken van 12.30, want als we die niet nemen, raken we niet meer op tijd terug voor de enige bus die richting hotel rijdt.
De 'boot' is een toeristenbootje dat de kust van Shiretoko afvaart waar je dan een zicht hebt op iets zoals dit:



Eens terug van de boot hebben we tijd zat (2u voor de eerste bus richting 斜里 Shari; meest toerist-onvriendelijk, 'under construction' zijnde midget-dorpje) om de locale souvenirshops es te gaan uitpluizen en een koffieken te drinken. Terug in Shari hebben we 45 min tijd om een avondmaal te zoeken (niet zo simpel, der is daar 5 keer niks te zien en dus ook ni echt veel eetgelegenheden) en dan de bus richtig 'hotel' te pakken. Het 'hotel'... ik wilde er ook een hele boom over opzetten, maar uiteindelijk heeft het geen nut, dus houd ik het maar bij 'een stevige tegenvaller'.


Balans Shiretoko:
- Het werelderfgoed is echt wel de moeite (jah, je zou het misschien niet verwachten na bovengaande uiteenzetting, but hear me out eh), zij het dat men steeds minder 'mag' zien omdat men anders toevallig toch de kans zou hebben om een beer te zien. Als ze zo doorgaan met hun beerpolicy mag je binnenkort nergens meer in.
- Verblijf in de regio: DON'T. Ik zou zeggen; wacht nog minstens 5 jaar, dan krijg je mss waar voor je geld en moet je niet tussen de modder en de bulldozers doorpeddelen.
- Shiretoko zonder auto: DON'T. Ofwel auto, ofwel een (bus)tour.
- Schone natuur; veel beren, edoch geen beer voor de toeristjes (tenzij in T-shirt-, snoep-, speelgoed, of ingeblikte vorm.)

Nog een paar fotootjes.



Zicht op het 2e meer (van de 5, maar je mag maar tot aan het 2e meer gaan, 3,4 en 5 zijn verboden wegens mogelijkheid van een beer tegen te komen...)






Vuurtoren.











Ik wil de grootste hebben...



Een van de vele watervallen.


旭川、（中）富良野 Asahikawa, (Naka)Furano

Asahikawa: 2e grootste stad in Hokkaidou. Niet echt veel speciaals als je gewoon bent van in Tokyo te wonen, alleen heb je er veel meer plaats al voetganger en staat de stad bekend ov haar ラーメン (ramen; noedels). Je kan er effectief echt wel zalige ramen eten:-).

(Naka)Furano. Lavendel, schone wijde zichten en... wijn:p.
Het 'hotel' was wederom een tegenvaller (deze keer niet ov de uitbater en de afstand, dan wel om het lawaai: het was een combinatie van een créche en een asiel; honden en kiddo's all over the place= joy-_-').
Spijtig genoeg voor ons is juli het lavendelseizoen, niet augustus... Gevolg: al de lavendel was al afgesneden om voor vanalles en nog wat gebruikt te worden (ijs, ramune, badschuim, wierook...).
Geslaagde wijn. (*mislukte poging tot het jaloers maken van bepaalde mensen:p*).
Heet.

hmjah; ik heb zeer veel inspiratie en ben in een volzinnige bui (niet dus). Redenen daarvoor zijn dat Hokkaidou over het algemeen niet echt zo'n geweldige ervaring was en daarmede ik mij nu dus moet inhouden van dat eiland niet tot op het bot af te breken (wat ik dan wel weer in volzinnen zou kunnen doen). Het was ronduit belachelijk duur (vooral het vervoer dan) het was er (volgens de inlandse bevolking ook) belachelijk warm en we hadden vooral belachelijk veel pech. Maar (gelukkig maar) neemt dat niet weg dat we toch ook nog een paar zeer aangename ervaringen hebben opgedaan.:-) Een vallende ster zien met z'n tweeën bv...

Om mijn zinloosheid wat goed te maken zal ik het verhaal wat vervolledigen met wat meer foto's.

Nakafurano, van bovenop de bloemenheuvel.











Een nog bloemen hebbend en dus zeldzaam lavendelveldje op 'Farm Tomita'.







Zonnebloemenveld in 美馬牛 (Bibaushi; een van de vele weirde stadsnamen die Hokkaidou rijk is; vertaald wordt het zoiets als 'mooi paard-koe')












Als afsluiter mijn favoriet: 哲学の木 ofte 'De boom der wijsbegeerte'. Niet echt origineel te noemen, want in Kyoto hebben ze ook al een 哲学の道 ofte een filosofen dreef, maar kom, 't is ne schonen boom in the middle of the fields:-).