Na een maand stilte wordt het mss weer eens tijd dat ik deze stoffige uithoek update. Waarschijnlijk duurt het wel een week of 2 voordat iemand nu doorheeft dat deze blog eindelijk geüpdated is.
Anyhoo. In een korte
recap van wat er allemaal gebeurt is, moet ik eerst men vorige post aanvullen en verbeteren.
Ik heb/had nl geen influenza, maar een tot nader order niet definitief gedefinieerde infectie/virus. (name it like u want). Waar ik toen schreef dat ik 'er ongeveer helemaal vanaf was', was dat allesbehalve het geval. Ik heb ongeveer 10 dagen lang elke avond stevige koorts gemaakt en eens goed kunnen liggen creperen in dit ***land.
Aangezien ze hier geen
in the middle oplossing hebben, werd ik na een week afgevoerd naar het
residentie witte rokskes, waar ik tussen mijn mede-collega's die gemiddeld 50 jaar ouder waren dan mij, 'gesoigneerd' werd... nvm skip dat stukje van soigneren maar...
Soit; ik heb dus 5 dagen in een Japans ziekenhuis vertoefd. Ik heb nader kennis kunnen maken met de Japanse manier van denken over ziekten (in casu in mijn dorm. Naar 't schijnt, vlak nadat ik met de ambulance was afgevoerd, werden er orders uitgevoerd tot 'purificatie' van zekere kamers en een niet te misverstane 'waarschuwing aan alle mensen die zich onwel moesten voelen: direct naar de Dorm-overste gaan' en natuurlijk: niet vergeten je witte maskertje op te zetten). Verder met de manier van werken in het ziekenhuis zelf (voor degenen die het nog niet wisten (dat zijn dan wel erg naiëve zielen) het ziekenhuis is een business (niet alleen hier dunkt me). Ter illustratie: toen ik daar gezellig lag koorts te maken op de operatietafel werd er me eerst gevraagd of ik een 保険証 ofte een (Japanse) (ziekte) verzekering had. Aangezien ik die had en bovendien nog eens vakantie had was de dokter zen antwoord vlug geformuleerd: Je hebt nu toch vakantie (= niets te doen) en je bent verzekerd in Japan, waarom zou je je dan
niet laten opnemen. -__-
Anyhoo, het was de eerste keer in mijn leven dat ik in een ziekenhuis heb gelegen en dat nog eens notabene hier in dit ***land. Het enige postieve mss: ik heb er wat medisch jargon bijgeleerd wohoo~. Oh my I'm a lucky man...
Vlak na de ziekenhuisperikelen had ik bezoek van mij teergeliefde ouders. Aangezien ik nog niet bepaald in optima forma was, heb ik hen niet half Japan kunnen laten zien, maar is het gebleven bij een paar bescheiden uitstapjes.
Desalniettemin hebben Mare en ik (en hopelijk ook zij) er zeer van genoten.
gaijin-raid op de heilige grond van het Yasukuni Schrijn.
Tenslotte kan ik mijn teergeliefde bloglezertjes meepakken tot het hier ende nu. In het nu waar deze relatief gerecupereerde happy man met zijn Japanse liefke nog wat meer van dit schurftland is gaan verkennen. (
note: let niet op de adjectieven (of samenstelligen met), ze zijn soms niet representatief voor de achterliggende gevoelens).
Zaterdag 17 februari
Lief dagboek...
Een uitstapje naar 本川越(Hon Kawagoë). Was zeer aangenaam om 2 voorname redenen: het was dichtbij (maar 50 min vanwaar Mare woont) en 2 het propageert zichzelf als een 'Kyoto in 't klein'. Wat men natuurlijk wel met erg veel korreltjes zout moet nemen, maar er was wel wat te zien. Naast een paar tempelcomplexjes is de plek ook voor bekend ov haar さつま芋 (satsuma imo) zijnde zoete aardappelen. Nu... ik ben daar allesbehalve tuk op, maar Mare is er dol op.-_-' Btw onder zoete aardappelen versta ik niet alleen de patat in patatvorm, maar ook in koekjesvorm, ijsvorm en zelfs udon-vorm.
Al bij al was het een zeer aangename dag, niet alleen ov het goede weer de vele bezienswaardigheden en het lekker eten, maar ook omdat ik eindelijk nog eens met Mare buiten de deur ben geraakt, wat verdomd lang geleden was.
Euforische Mare bij een zoete aardappel-winkel.(achter de digicam: iets minder happy Hans met het vooruitzicht op zoete patat.><)
Lief dagboek... 2
De zondag daarop zijn we naar Tokyo Tower geweest. Ik wilde al lang eens naar die hoop staal gaan zien die de Jappen zo mooi gekopieerd hebben van de Fransoozen, en daar in hun Japans chauvinisme welgeteld 9m hoger hebben gemaakt dan de Eiffeltoren(324m, met antenne).
Ach ja, Japannerkes zullen ook last hebben van een misplaatst 'ik wil de grootste hebben'-drang...
Over het algemeen is deze toren een afrader. Het zicht dat je krijgt vanuit de 都庁 (tochou) in 新宿(shinjuku) is minstens even impostant (hoewel je mss iets minder hoog zit), maar de
tochou is
gratis en
diejen hoop ijzer kost je per persoon 800 yen om tot op 120 m te gaan en als je nog hoger wilt nog eens 600 yen per persoon.
grote tempel, kleine toren.
grote toren, kleine tempel.
En omdat ik jullie zo lang op je honger heb laten zitten (en ik mijn sponsors toch niet wil kwijtgeraken :P) geef ik jullie nog een exclusieve extra. Een 似顔絵 (nigaoë: ofte een (vrij satirische) look alike tekening) gemaakt op de 2nd floor van de Tokyo Tower.
U mag lachen... maar in stilte.
