大掃除 (de grote schoonmaak)

年末なので、大掃除の時期である・・・
Op het einde van het jaar heerst er in Japan steeds een 'grote schoonmaak-ziekte'. Niet enkel de huismoeders mesten hun huis uit, iedereen helpt daar (in principe) een beetje bij en zelfs de offices van de Salarymen krijgen een beurt (waarbij de venten dus ook helpen (niet alleen die arme OL:p), heb ik gehoord^^).

Nu niet dat er veel te kuisen valt aan mijn midgetkot van 7.2 m² maar ik zal het toch even een beurt geven met de stofzuiger (dat kost me ongeveer 3 min... ziehier een positief punt van klein leven).
Het is weer een tijdje geleden dat ik deze blog geüpdated heb en ik geef toe dat de vorige berichten ook nogal weinig 'update' boden. Tenminste als je vooral geïnteresseerd bent in 'waar is hij naartoe geweest' welke 'exotische species' is hij wel tegengekomen en welke 'overheerlijke gerechten en liquide zaken' heeft hij wel niet in zijn zip gekapt. U mag gerust zijn: ik heb er mijn deel heus wel van genomen, maar de afgelopen maand heb ik niet echt veel aan sightseeing gedaan. Wat niet betekend dat ik het niet druk heb gehad.

Nu mijn hoofd eindelijk ook een grote schoonmaakbeurt heeft gehad en ik weer iet of wat helder(der) kan denken, moet ik mij weer inladen met nutteloze stress over nog te schrijven papers en dichterbij komende examens-_-. *zucht* Fucking brol...

Ach ja, dat hoort er ook bij zeker.
Alvast mijn beste wensen (ik zal proberen dit zo gemeend mogelijk te schrijven) voor kerstmis en het nieuwe jaar.
Moge de kerstman toch nog voorbij komen...

Even off the record: de foto's van Kyoto (e.a.) zal u nooit te zien krijgen om de simpele reden dat ze niet meer behoren tot de bestaande wereld van (waar ze voordien hoorden te zitten) bits en bytes omdat men pc gecrashed is en ik ze nog niet geüploaded had (en niet gebackupped). Jah een beetje pijnlijk... 400 foto's foetsie...
ach ye... shit happens... a lot...

Cya later folks,

De kerstman

P.S.: ne gelukkige verjaardag aan Mr. burgie B, waarnaar ik probeerde een mail te sturen via meerdere wegen maar waarbij ik telkens een delivery faillure notification kreeg.:-)

混乱と憂鬱

'low...

note to the reader: praise yourself if you don't know japanese, cuz then you don't have to bother reading the depressing title.

Allereerst, wederom mijn excuses (ik doe tegenwoordig precies niet veel anders meer...) omdat ik een update van Kyoto beloofd had, maar die gaat er niet komen. Ooit zal je wel eens foto's te zien krijgen (en uitleg), maar je gaat nog even op je honger mogen blijven zitten.

Van de positieve kant bekeken, ben ik weer een heel pak ervaringen rijker. Ik groei als mens, ik leer weer wat bij... ik word weer een tikkeltje volwassener (nog xx.xx% te gaan) zeggen ze dan. Eigenlijk is dat allemaal maar bullshit, want er lopen naar mijn mening nog genoeg 65+ ers rond die hun percentage nooit gaan kunnen vervolmaken in hun nog resterende leven. Maar dat hoeft ook niet.

Waarschijnlijk is dit een zeer slecht moment om aan deze blog te schrijven, maar aan de andere kant, nu proeven jullie weer eens een ander smaakje van mijn pallet. (ik ga het hier niet plantuit schrijven, ik laat het over aan jullie ontwikkelde smaakpapillen om dat zelf te proeven).
Morja, ik amuseer me in het matige van het mogelijke eh. Een beetje drinken (Japanse Whisky hm... relatief goedkoop en goed(overigen is de tax op sterke drank hier een paradijs; alle geïmporteerde whiskies zijn hier ook een pak goedkoper^^)), een beetje leren (een beetje) vervuilde lucht inademen. Een beetje afgeven op de scheve Japanse maatschappij een beetje lol scheppen omdat je tegen je landgenoot kan zeggen dat die kerel voor jou toch echt wel te debiel en irritant is, met dat heerlijke ongeremde gevoel, omdat toch geen kat je verstaat.
Een beetje de Japanse keuken proeven (die er overigens mag zijn (duh...) al mis ik af en toe toch wel... vlees bv (rundsvlees bv, of lamsfilet...) en wijn (hmmm...) en... maarja, ik zit nu hier eh...)
Een beetje converseren, een beetje bijleren over zinsstructuren, een beetje (veel) kanji blokken... een beetje vanalles.

Vele beetjes, is wat deze man meemaakt in deze metropool. Vele beetjes en een overheersend gevoel.

日本・・・
Japan...

ある意味に大好き
I love it

だけど・・・
and

ある意味に大嫌い
I hate it

P.S. oh blog-goden, jaag alle zielen die over geen relativeringsvermogen beschikken of graag loze oordelen vellen weg van mijn nederig blogje.