青春真っ盛り？

Hallo,

Alleereerst bedankt aan iedereen die een comment gepost heeft. Het lezen van die 'onzin' heeft me veel deugd gedaan^^. Plz keep it up.

Verder... er gebeurt hier nogal veel (jah echt, no kidding). Zoveel dat mijn brein het soms niet allemaal kan volgen. Ik vind zelfs geen tijd om te studeren. Of moet ik zeggen ik vind de fut niet om het te doen. Dat heeft tot gevolg dat (voor de japanoloog insiders...) mijn 漢字 afstevenen op een vrij zware ramp... qua schrijven toch.
Aan de andere kant klimt mijn 会話 ofte spreekvaardigheid op tot ongekende hoogte. Dat is wel een zeer favorabel punt.

Vorig weekend (zaterdag 23 september) ben ik met Mare naar 新宿 (shinjuku) geweest. Het was de eerste keer, buiten 池袋 (ikebukuro) dan, dat ik in zo'n 'grootstad' van tokyo kwam. Affin, het was zaterdag en daarboven nog een feestdag, dus er was wel vrij veel volk.

Buiten scheve winkels, veel scheve mensen en chaotische bebouwing, heb ik er ook Tokyo bewonderd vanop de 45e verdieping van het 都庁 (tochou), zo'n beetje het 'gemeentehuis' (eigenlijk het 'Tokyo-metropolitan-huis') van tokyo, waar men zich met wat administratieve taakjes bezighoud.
Het zicht vanop de 45e verdieping is wel imposant te noemen.

Daarnaast heb ik ook kunnen genieten van het extreem rechtse gedachtengoed, dat in dit prachtland (ik veronderstel dat iedereen dat wel wist) een voedzame bodem kan vinden.
Op een plein vlak aan het station kwam ik deze interessante 'van' tegen met daarbovenop een onderdeur die het 'Japanse volk' toesprak. Het kwam erop neer dat het 'Japanse volk moest opstaan en zich niet langer moest laten onderdrukken door de westerse grootmachten' en nog meer van die interessante praat. Om een of andere reden vond ik het prachtig om de man bezig te zien. Misschien een verdraaide antropologische interesse? Of is het mijn interesse voor politiek who knows... Btw sinds kort hebben we hier een nieuwe premier die je nog wel een stukje rechtser zou kunnen noemen dan de vorige. Abe Shinzo. De verandering van de grondwet is niet ver meer af, I guess. Vaarwel artikel 9.

Het 'schoolfront.'
Deze week dinsdag had ik mijn eerste, in het japanse gedoceerde, hoorcollege. Meerbepaald dat van mijn 'academic advisor'　Hamano-sensei. Nu... het is sowieso een college voor 3e en 4e jaars, dus wat meer advanced... maar dan nog... Ik had niet gedacht dat ik er zo weinig van ging verstaan...
Op het einde van het college werd ons gevraagd om de 'pointe' van de les bondig te noteren en in te dienen. Ik zat daar, starend op mijn papier, in stijgende lijn wanhopig depressief wordend.
Uiteindelijk ben ik met hangende pootjes dat blanco papier gaan afgeven. Vanzelfsprekend had de man er alle begrip voor, maar dat neemt niet weg dat ik weer een illusie armer ben. Of moet ik zeggen weer wat dichter bij de grond kom met beide benen...
Alleszins, die 'tegenvaller' had tot gevolg dat ik in allerijl mijn lessenplan ben gaan veranderen. Dat college, hoezeer het me ook speet, geschrapt heb en ben gaan zoeken naar iets anders, meer 'basic'. Nu volg ik 'inleiding tot de japanse grondwet' (ook in het japans) en als je stelt dat ik van het college van Hamano-sensei 5% verstond, verstond ik van dit toch al zeker 50%, een aardige vooruitgang dus, en een mindere opdoffer voor je zelfbeeld.
Nadat ik heel mijn lessenrooster doorheen had gegooid en nog een volle dag depressief ben geweest omdat ik besefte dat ik zo zoog, maakte ik kennis met mijn 'tutor'. Een aangename kerel, met wie ik afgesproken heb om zoveel mogelijk in de 丁寧体 (de 'beleefdheidsvorm') te praten om mijn 普通体 (de informele vorm) wel vrij ok is, maar als ik met professoren, mensen van het CIS, onbekenden enz praat ik me veel te hard moet concentreren om toch maar niet in de informele vorm te hervallen. Waardoor ik eigenlijk niet veel zinnigs uitbreng in de formele/beleefheidsvorm en het gesprek ongelooflijk stroef gaat. Wat dan weer tot gevolg heeft dat... enz enz.

Al bij al klinkt het allemaal wel zwaar en deprimerend misschien, maar zo slecht voel ik me niet hoor.^^ Ik heb alleen het gevoel dat ik al veel langer dan 2 weken hier ben en dat ik nog erg veel te leren heb, hoewel ik al wel wat geleerd heb. Alles gaat met vallen en opstaan I guess.
Dju kzen hier al vrij veel keer hard neergekomen precies...

P.S.: de foto's zijn allemaal terug te vinden op mijn msn space. Ik heb mijn adresboek geïnvited (bij sommige ging het wel niet, ov microsoft policies I guess). Als je er geen gekregen heb don't be offende plz. Ik zie niet zo nauw op adresboeken. Zend me gewoon een mail en ik invite je.
Overigens zal ik in de volgende post proberen van de fotootjes bij de juist paragraaf te krijgen, maar ik heb nu geen zin om dat uit te zoeken.