日本より Vanuit Japan
Hallo iedereen.
Het is nu 14 september (18:00u locale tijd) en ik zit op mijn kamer in de 石神井公園ドミトリー (Shakujii kouen dormitory ofte de dormitory (in de buurt van het shakujii-park).
Een park dat overigens meer weg heeft van een grote vijver. Veel park is er niet aan... Veel vijver dan weer wel.
Eerst en vooral: ik ben veilig aangekomen (anders schreef ik dit nu niet-_-). De vlucht was wel niet zo comfortabel, maar viel al bij al nog mee (van 'plaats voor uw benen' hebben ze toch echt wel niet gehoord in economy; ook niet voor een vlucht van 9800 km op gemiddeld 11250 m hoogte en een gemiddelde buitentemperatuur van - 50°C (jah je ziet het; ik verveelde me wat op die vlieger)).
Eens in tokyo, Narita, hebbek nog wat last gehad met een douanier die per se mijn reispas wou zien (wat ik natuurlijk niet had). Die kerel deed het dan ook alleen om mij te pesten mijns inziens-_-. Gelukkig bleef ik beleefd en liet die onderdeur ons erlangs...
Na wat gestuntel met de 'limousine bus' (veel bus, weinig 'limousine') kwamen we aan aan het 'Tokyo Metropolitan hotel' waar 2 volunteer students van Rikkyou University ons stonden op te wachten.
Om een of andere vreemde reden kan ik het niet vinden met japanse venten, maar met de vrouwkes lukt het des te beter.
Al bij al hoor je mij dus niet klagen:-).
Zij het niet dat ik op een 'male only' マネージャに聞いたけど、女性禁止だって・・・ dormitory zit...-__-. En buiten het 'male only' gedeelte is er nog wel wat meer dat zuigt.
Je zou het kunnen omschrijven als 'niet de laatste standaard van comfort', maar dat is wel een erg zwaar eufemisme. Beeld je een midget kamer in, deel die ingebeelde midget kamer nog eens in 2 en je zit ongeveer aan de reeële afmetingen. Doe daar een ongelooflijk ongemakkelijk zittende bureaustoel bouwjaar anno 1970, een ijzeren bureau en 'kast' met de nodige roestvlekken (allebei ijzer...) een airco die je best niet opzet als je gezond wil blijven en een ingebouwd bed met kersenpitkussen (wie beweerde er ooit dat dat goed lag? Je mag het van mij hebben, ik doe er geen oog op dicht...) bij en je komt in de buurt van dit oustanding comfort.
Om terug te keren op het mannelijk gezelschap. In tegenstellig tot de vrouwkes, die, eens je blijk geeft van toch wel wat Japans te kunnen je bestoken met vragen en achter je e-mail willen, geeft de gemiddelde japanse vent geen krimp en ben je, indien hij je al niet straal negeert, nog minder dan een stuk vuil dat toevallig door de gang dwarrelt. Zo voelt het tenminste...
Overigens... wat is weer het cliché, vrouwen roddelen? Kom maar eens naar een mannendorm...
Wist je dat er een homo op mijn dorm zit? *shock*
Maar goed, genoeg afgegeven op crappy dorms en japanese males. Ik zit in Japan en het doet me veel deugd (mijn gezondheid wel niet, maar dat laten we even terzijde).
Een paar dingen die ik om me heen al opmerkte en met volle teugen absorbeerde als een deel van 'leven in Japan'.
- Een 'kawaii neechan' die je tissues toesteekt op straat met reclame voor 'vanalles en nog wat'.
- Een Avondklok (jaja) stipt om 17:30u luidt hier een schoon muziekje waarop een zoetzeme vrouwenstem ongeveer het volgende zegt. "Lieve kindjes het is halfzes, laat ons ons spel afronden en in alle rust naar huis gaan."
- Pachinko parlors en de daarbij horende decibels.
- 征服の天国 uniformen. Ik val daar niet zo op, maar het is wel erg typisch japans:-).
- paraplu's. Ik voel met net een alien. Ik heb nog geen paraplu... Opvallen doe je dan wel... Een natte gaijin... 笑われちゃいそうな気持ち。
-...
Vandaag voor het eerst naar de unief gegaan. Dus voor het eerst in 池袋 Ikebukuro geweest.
Voor het eerst in mijn leven in een station verdwaald, uiteindelijk de uitgang en de unief gevonden.
De unief is wel ok. Zeer mooie campus, vrij veel groen. Rondgeleid door een groep volunteer students (guess what I only spoke to girls...) 4 invites voor dezelfde club. (ze maken het me wel moeilijk als ze gaan beweren dat een club hetzelfde is als een saakuru (cirkel)).
Ikebukuro is wel wat anders dan Shakujii-cho. Grote straten, schreeuwerige reclame veel (weirde) mensen. Ik dikte de boel weirde mensen nog wat aan, veronderstel ik.
Ik heb nog geen foto's btw. Ik heb wat teveel aan mijn hoofd om me daar ook nog mee bezig te gaan houden nu...
Dat is het zowat; ik weet niet met welke regelmaat ik deze blog ga updaten. Evenals de staat van de dorm algemeen in het geleverde internet ook allesbehalve waterdicht en valt het op onaangename momenten wel es uit enz.
またね
Het is nu 14 september (18:00u locale tijd) en ik zit op mijn kamer in de 石神井公園ドミトリー (Shakujii kouen dormitory ofte de dormitory (in de buurt van het shakujii-park).
Een park dat overigens meer weg heeft van een grote vijver. Veel park is er niet aan... Veel vijver dan weer wel.
Eerst en vooral: ik ben veilig aangekomen (anders schreef ik dit nu niet-_-). De vlucht was wel niet zo comfortabel, maar viel al bij al nog mee (van 'plaats voor uw benen' hebben ze toch echt wel niet gehoord in economy; ook niet voor een vlucht van 9800 km op gemiddeld 11250 m hoogte en een gemiddelde buitentemperatuur van - 50°C (jah je ziet het; ik verveelde me wat op die vlieger)).
Eens in tokyo, Narita, hebbek nog wat last gehad met een douanier die per se mijn reispas wou zien (wat ik natuurlijk niet had). Die kerel deed het dan ook alleen om mij te pesten mijns inziens-_-. Gelukkig bleef ik beleefd en liet die onderdeur ons erlangs...
Na wat gestuntel met de 'limousine bus' (veel bus, weinig 'limousine') kwamen we aan aan het 'Tokyo Metropolitan hotel' waar 2 volunteer students van Rikkyou University ons stonden op te wachten.
Om een of andere vreemde reden kan ik het niet vinden met japanse venten, maar met de vrouwkes lukt het des te beter.
Al bij al hoor je mij dus niet klagen:-).
Zij het niet dat ik op een 'male only' マネージャに聞いたけど、女性禁止だって・・・ dormitory zit...-__-. En buiten het 'male only' gedeelte is er nog wel wat meer dat zuigt.
Je zou het kunnen omschrijven als 'niet de laatste standaard van comfort', maar dat is wel een erg zwaar eufemisme. Beeld je een midget kamer in, deel die ingebeelde midget kamer nog eens in 2 en je zit ongeveer aan de reeële afmetingen. Doe daar een ongelooflijk ongemakkelijk zittende bureaustoel bouwjaar anno 1970, een ijzeren bureau en 'kast' met de nodige roestvlekken (allebei ijzer...) een airco die je best niet opzet als je gezond wil blijven en een ingebouwd bed met kersenpitkussen (wie beweerde er ooit dat dat goed lag? Je mag het van mij hebben, ik doe er geen oog op dicht...) bij en je komt in de buurt van dit oustanding comfort.
Om terug te keren op het mannelijk gezelschap. In tegenstellig tot de vrouwkes, die, eens je blijk geeft van toch wel wat Japans te kunnen je bestoken met vragen en achter je e-mail willen, geeft de gemiddelde japanse vent geen krimp en ben je, indien hij je al niet straal negeert, nog minder dan een stuk vuil dat toevallig door de gang dwarrelt. Zo voelt het tenminste...
Overigens... wat is weer het cliché, vrouwen roddelen? Kom maar eens naar een mannendorm...
Wist je dat er een homo op mijn dorm zit? *shock*
Maar goed, genoeg afgegeven op crappy dorms en japanese males. Ik zit in Japan en het doet me veel deugd (mijn gezondheid wel niet, maar dat laten we even terzijde).
Een paar dingen die ik om me heen al opmerkte en met volle teugen absorbeerde als een deel van 'leven in Japan'.
- Een 'kawaii neechan' die je tissues toesteekt op straat met reclame voor 'vanalles en nog wat'.
- Een Avondklok (jaja) stipt om 17:30u luidt hier een schoon muziekje waarop een zoetzeme vrouwenstem ongeveer het volgende zegt. "Lieve kindjes het is halfzes, laat ons ons spel afronden en in alle rust naar huis gaan."
- Pachinko parlors en de daarbij horende decibels.
- 征服の天国 uniformen. Ik val daar niet zo op, maar het is wel erg typisch japans:-).
- paraplu's. Ik voel met net een alien. Ik heb nog geen paraplu... Opvallen doe je dan wel... Een natte gaijin... 笑われちゃいそうな気持ち。
-...
Vandaag voor het eerst naar de unief gegaan. Dus voor het eerst in 池袋 Ikebukuro geweest.
Voor het eerst in mijn leven in een station verdwaald, uiteindelijk de uitgang en de unief gevonden.
De unief is wel ok. Zeer mooie campus, vrij veel groen. Rondgeleid door een groep volunteer students (guess what I only spoke to girls...) 4 invites voor dezelfde club. (ze maken het me wel moeilijk als ze gaan beweren dat een club hetzelfde is als een saakuru (cirkel)).
Ikebukuro is wel wat anders dan Shakujii-cho. Grote straten, schreeuwerige reclame veel (weirde) mensen. Ik dikte de boel weirde mensen nog wat aan, veronderstel ik.
Ik heb nog geen foto's btw. Ik heb wat teveel aan mijn hoofd om me daar ook nog mee bezig te gaan houden nu...
Dat is het zowat; ik weet niet met welke regelmaat ik deze blog ga updaten. Evenals de staat van de dorm algemeen in het geleverde internet ook allesbehalve waterdicht en valt het op onaangename momenten wel es uit enz.
またね
posted by Hans at
2:02 AM
1 Comments:
Toch niet alles rozegeur en maneschijn precies, daar in Japan :-) Maargoed, valt de dorm wat tegen, dan is de campus toch zeer mooi. En ivm de japanse males die u lijken te negeren, dan hang je gwn een jaar rond met de females è :-D Da lijkt mij een goede formule om een 楽しい jaar door te brengen in Japan :-) 頑張ってね ^_^
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home